Ανεπαρκείς οι στατίνες για τη χοληστερίνη.

Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα για τη μείωση της χοληστερίνης- οι γνωστές «στατίνες»- αδυνατούν ακόμη και μετά από διετή θεραπεία, να ρίξουν πραγματικά τη χοληστερίνη.

Επαναλαμβανόμενες έρευνες και συγκεκριμένα μια τελευταία Βρετανική έρευνα επισημαίνει πως απαιτείται πιο εξατομικευμένη θεραπεία, προσαρμοσμένη στις ανάγκες και στο «προφίλ» κάθε ασθενούς,ώστε η χοληστερίνη να φτάσει σε υγιή επίπεδα.

Στο ιατρικό περιοδικό «Heart» , οι ερευνητές με επικεφαλής τον Δρ. Στέφεν Γουένγκ ανέλυσαν στοιχεία για 165.411 ασθενείς με μέση ηλικία 62 ετών, των οποίων το επίπεδο χοληστερίνης είχε μετρηθεί κατά περιόδους τόσο πριν όσο και μετά τη χορήγηση των στατινών.

Μια μείωση των επιπέδων της «κακής» χοληστερίνης (LDL) σε ποσοστό μικρότερο του 40% μετά από τη λήψη των στατινών για δύο χρόνια, θεωρήθηκε ανεπαρκής και μη υγιής, κάτι που ίσχυε για τους μισούς ασθενείς (το 51%).

Οι συγκεκριμένοι ασθενείς, που είχαν αποτύχει να μειώσουν τα επίπεδα της LDL περισσότερο από 40% μετά από δύο χρόνια θεραπείας με στατίνες, είχαν 22% μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν καρδιαγγειακή νόσο μέσα στα επόμενα έξι χρόνια, σε σχέση με όσους είχαν ανταποκριθεί καλύτερα στις στατίνες.

Κάθε μείωση της «κακής» χοληστερίνης κατά μία μονάδα σχετιζόταν κατά μέσο όρο με 6% μικρότερο κίνδυνο εγκεφαλικού για όσους δεν είχαν καταφέρει να ρίξουν τη χοληστερίνη τους πάνω από 40% μέσα στη διετία. Αντίθετα, όσοι την είχαν μειώσει πάνω από 40%, είχαν κατά μέσο όρο 13% μικρότερο κίνδυνο γενικά για καρδιαγγειακή νόσο, κάτι που, κατά τους ερευνητές, δείχνει τα οφέλη για την υγεία, αν η χοληστερίνη -χάρη στις στατίνες- υποχωρήσει περισσότερο από 40% σε σχέση με τα επίπεδα της πριν την έναρξη της θεραπείας.

Οι διαφορές στο γενετικό υπόβαθρο και η μη αυστηρή τήρηση της θεραπείας είναι από τους κύριους παράγοντες αδυναμίας του οργανισμού να ανταποκριθεί θετικά  στη λήψη στατινών.