Σε περιπτώσεις όπως ο καρκίνος του προστάτη, ο καρκίνος του μαστού ή ο καρκίνος του ενδομητρίου, όπου οι όγκοι χαρακτηρίζονται ως «ορμονοευαίσθητοι», έρχεται να βρει πεδίο εφαρμογής- και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα- η ορμονοθεραπεία.
Συνήθως βέβαια συνδυαστικά με τα άλλα είδη αντικαρκινικών θεραπειών.
Αυτό που πετυχαίνει η ορμονοθεραπεία είναι ότι αναστέλλει την έκκριση ορμονών ή εμποδίζει τη δράση τους, δυσχεραίνοντας έτσι την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.
Η χρήση ορμονοθεραπείας για την αντιμετώπιση του καρκίνου βασίζεται στην παρατήρηση ότι στην επιφάνεια ορισμένων καρκινικών κυττάρων υπάρχουν υποδοχείς συγκεκριμένων ορμονών, οι οποίες είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη όγκων. Είναι οι λεγόμενοι ορμονοεξαρτώμενοι όγκοι.
Πώς δρα
Η αντικαρκινική ορμονοθεραπεία μπορεί να δράσει εμποδίζοντας την παραγωγή συγκεκριμένων ορμονών στον οργανισμό, δεσμεύοντας τους ορμονικούς υποδοχείς στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων ή υποκαθιστώντας τις φυσικές ορμόνες με χημικώς όμοιές τους, τις οποίες όμως δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα καρκινικά κύτταρα.
Oι διαφορετικές ομάδες ορμονοθεραπείας ταξινομούνται ανάλογα με τη δράση και/ή τον τύπο της ορμόνης που επηρεάζουν. Πρέπει να σημειωθεί ότι άλλα από τα ορμονικά φάρμακα είναι ειδικά παρασκευασμένα για τον καρκίνο και άλλα έχουν πολλές άλλες, μη ογκολογικές χρήσεις.