Τρεις λοιμώξεις που «φρενάρουν» τη γονιμότητα: Υπεύθυνα και τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα κατέχουν σημαντική θέση ανάμεσα στις κύριες αιτίες που οδηγούν σε υπογονιμότητα. Τα περισσότερα από αυτά είναι σιωπηλά, δεν εμφανίζουν δηλαδή συγκεκριμένα ή έντονα συμπτώματα. Εφόσον διαγνωστούν, όμως, και αντιμετωπισθούν φαρμακευτικά, περιορίζεται ο κίνδυνος της στειρότητας. Οι κυριότερες από αυτές τις λοιμώξεις είναι:

Χλαμύδια

Μόνο μία στις τρεις γυναίκες που μολύνονται από χλαμύδια το αντιλαμβάνεται από τα συμπτώματα. Τα πιο χαρακτηριστικά είναι ο πόνος κατά την ούρηση και περίεργες κολπικές εκκρίσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους άνδρες.
Αν μείνουν χωρίς θεραπεία, τα χλαμύδια μπορούν να δημιουργήσουν αρκετές επιπλοκές και παρενέργειες. Στον άνδρα μπορεί να προκαλέσουν στειρότητα, μειώνοντας την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων, ενώ στις γυναίκες αποτελούν την αιτία τραχηλίτιδας ή σαλπιγγίτιδας, που μπορούν να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα ή έκτοπη κύηση. Η θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή και γίνεται με κοινά αντιβιοτικά.

Βλεννόρροια ή γονόρροια

Η βλεννόρροια μπορεί επίσης να προκαλέσει στειρότητα, αν εξαπλωθεί στη μήτρα και τις ωοθήκες. Οι μισές γυναίκες που προσλαμβάνονται από βλεννόρροια το αγνοούν για μήνες μέχρι να εμφανιστούν τα συμπτώματα. Η αντιμετώπισή της είναι απλή και γίνεται με αντιβιοτικά.

Μυκόπλασμα & ουρεόπλασμα

Πρόκειται για μικροοργανισμούς που μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή και μολύνουν την ουρογεννητική περιοχή τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Και τα δύο ενοχοποιούνται για λοιμώξεις (π.χ. σαλπιγγίτιδα ή ενδομητρίτιδα) που μπορεί να οδηγήσουν σε υπογονιμότητα αλλά και επαναλαμβανόμενες αποβολές. Παρότι η διάγνωση είναι εξαιρετικά απλή (καλλιέργεια ούρων), δύσκολα κάποιος καταλαβαίνει πως φέρει το μικρόβιο, μιας και δεν εμφανίζονται συμπτώματα.
Οι μικροοργανισμοί αυτοί καθιστούν τη μήτρα εχθρική για τη γονιμοποίηση του ωαρίου, ενώ στην περίπτωση των ανδρών μειώνουν την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων. Η θεραπεία είναι εξαιρετικά απλή και γίνεται με λήψη αντιβιοτικών από το ζευγάρι, ενώ μετά τη θεραπεία οι πιθανότητες σύλληψης αυξάνονται σημαντικά.