Αυτοσχεδιασμοί στη Δημόσια Υγεία και η ανάγκη αναπλαισίωσης της αντιπολίτευσης
Η πρώτη και η δεύτερη περίοδος της ΝΔ στην Υγεία (Κικίλιας–Πλεύρης και Χρυσοχοΐδης–Άδωνις) χαρακτηρίζονται από αυτοσχεδιασμό σε εξέλιξη, παρά τις προγραμματικές εξαγγελίες.
Όσο η διετία του κορωνοϊού δικαιολογούσε έκτακτες κινήσεις, η τωρινή φάση περιορίζεται σε αποσπασματικές εξαγγελίες που παρουσιάζονται ως μείζονες μεταρρυθμίσεις χωρίς ορατό σχέδιο.
Τον προηγούμενο μήνα, ο πρωθυπουργός προχώρησε σε 10 σημαντικές εξαγγελίες, περιλαμβάνοντας τα βραχιολάκια και τις αξιολογήσεις από τους ασθενείς, επιταχύνσεις προσλήψεων, κινητές μονάδες πρόληψης, παράδοση φαρμάκων ΦΥΚ, 7.000 χειρουργεία σε ιδιωτικές κλινικές και άλλα μέτρα για τη διαχείριση του τρέχοντος.
Παράλληλα, παραμένουν αδρανή ζητήματα διοίκησης, αναδιοργάνωσης, αναχρηματοδότησης και επαναπρογραμματισμού, που θα μπορούσαν να προετοιμάσουν το σύστημα για τις προκλήσεις της νέας πολυσθενής εποχής. Τα ακριβή στοιχεία τεκμηρίωσης λείπουν, καθιστώντας δύσκολη τη συνολική αξιολόγηση των αλλαγών και των αποτελεσμάτων για τους πολίτες.
Αναφέρεται με έπαρση η εισαγωγή 2,5 εκατ. ασθενών στα νοσοκομεία του ΕΣΥ, χωρίς να γνωρίζουμε πόσοι επανεισήχθησαν ή ποια ήταν η κατάληξη της αγωγής τους. Η εφαρμογή των νέων DRGS δεν εγγυάται βελτίωση της κοστολόγησης των ιατρικών πράξεων, ιδιαίτερα με την αντίσταση των παλαιών γιατρών στις καινοτομίες. Τα ράντζα στο Αττικόν δικαιολογούνται από τη ζήτηση, αλλά οι ροές ασθενών με καρκίνο από περιφέρειες παραμένουν ακαταχώρητες και ανεξέλεγκτες.
Τα απογευματινά χειρουργεία στο δημόσιο και η παραπομπή στον ιδιωτικό τομέα δεν παρακολουθούνται συστηματικά. Τα αποτελέσματα των εκατομμυρίων SMS για πρόληψη δεν καταγράφονται σε φακέλους ασθενών, ενώ η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας παραμένει ανοργάνωτη και ασαφής όσον αφορά τα δίκτυα γειτονιάς, τον αριθμό εξετάσεων και τη συνεργασία με τα τοπικά νοσοκομεία.
Η σύνδεση με το Προνοιακό Σύστημα και τα κέντρα αποκατάστασης παραμένει αδύναμη, ενώ πλήθος διαχρονικών εκθέσεων και προτάσεων (Πισσαρίδης, ΔιαΝΕΟσις κ.ά.) φαίνεται να παραμένουν ανενεργές χωρίς θεσμική συνέχεια. Η αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης (1,3 δισ.) συχνά περιορίζεται σε εξωραϊσμούς, ενώ ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να αναπτύσσεται λόγω της υστέρησης του δημοσίου.
Η εμπειρία της πανδημίας απέδειξε διεθνώς την ανάγκη συστηματικής στήριξης του δημόσιου τομέα. Οι βασικοί άξονες—διοίκηση, χρηματοδότηση, οργάνωση—πρέπει να αναδειχθούν ώστε να βελτιωθούν ουσιαστικά τα δημόσια συστήματα υγείας.
Μετά την κυβερνητική περίοδο ΣΥΡΙΖΑ (2015–2019), φαίνεται ότι μέρος της Αριστεράς και του συνδικαλιστικού χώρου παραμένει εγκλωβισμένο σε προμνημονιακά στερεότυπα. Τα θέματα χρημάτων, διορισμών και υποδομών κυριαρχούν, ενώ η εκπαίδευση γιατρών, οι αμοιβές και τα βαρέα–ανθυγιεινά αναβάλλονται περιοδικά. Οι αποδοκιμασίες στις επισκέψεις του Άδωνη ενισχύουν τη δυσφήμηση των δημόσιων νοσοκομείων, την ώρα που τα ιδιωτικά προβάλλονται με τεχνολογική υπεροχή και ξενοδοχειακή άνεση.
Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι επαγγελματίες της Υγείας καλούνται να αξιοποιήσουν τη θεσμική μνήμη τους και την τρέχουσα πολιτική βούληση για ουσιαστική αναδιοργάνωση του δημοσίου και του ανεξέλεγκτου ιδιωτικού τομέα, προς όφελος της υγείας του Έθνους.
Προτεραιότητες περιλαμβάνουν νέες προσεγγίσεις για το ανθρώπινο δυναμικό, αποτελεσματική χρηματοδότηση, φαρμακευτική καινοτομία, ενίσχυση της περιφέρειας, προνοιακές συνέργειες, Δημόσια Υγεία μετά τον Κορονοϊό και Ενιαία Υγεία, με παραδείγματα από ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία.
Η αξιοποίηση ψηφιακής τεχνολογίας (φάκελος, δικτύωση τμημάτων, άυλη διαχείριση) και η ενσωμάτωση ΑΙ φέρνουν επανάσταση στην κλινική και διαγνωστική Ιατρική. Η οργάνωση χρόνιων παθήσεων μέσω δικτύων και κέντρων αναφοράς εξοικονομεί πόρους και αξιοποιεί υπάρχον δυναμικό.
Επείγει η αναμόρφωση του ρόλου του ΕΟΠΥΥ, της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και η ολοκλήρωση της ΠΦΥ. Η ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών και η μετάβαση από θυμό σε δημιουργική συνεργασία καθιστούν δυνατή την πραγματική υλοποίηση μεταρρυθμίσεων. Η πολιτική Υγείας πρέπει να επαναφέρει το σημαντικό και το μείζον με ρεαλιστικούς όρους σχεδιασμού και άμεσης υλοποίησης.