Περιορισμός ζάχαρης στη βρεφική ηλικία: «Ασπίδα» για την καρδιά στην ενήλικη ζωή
Η μελέτη υποστηρίζει ότι η μείωση της ζάχαρης κατά τα πρώτα χρόνια ζωής συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων καρδιακών παθήσεων στην ενήλικη ζωή, όπως καρδιακή προσβολή, καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικό επεισόδιο, σύμφωνα με δημοσίευση στο περιοδικό «The BMJ».
Έρευνες έχουν δείξει ότι οι πρώτες 1.000 ημέρες, από τη σύλληψη έως περίπου τα δύο έτη, αποτελούν κρίσιμη περίοδο κατά την οποία η διατροφή επηρεάζει μακροπρόθεσμα την υγεία. Οι διεθνείς οργανισμοί υγείας συνιστούν αποφυγή ζαχαρούχων ποτών και υπερεπεξεργασμένων τροφών καθώς τα μωρά εισέρχονται στις στερεές τροφές.
Στη συγκεκριμένη μελέτη αξιοποιήθηκαν δεδομένα 63.433 συμμετεχόντων από την τράπεζα δεδομένων UK Biobank, που γεννήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου 1951 και Μαρτίου 1956 στο Ηνωμένο Βασίλειο, χωρίς προηγούμενο ιστορικό καρδιακής νόσου.
Ένα καθοριστικό γεγονός ήταν η κατάργηση του δελτίου ζάχαρης στη Βρετανία το 1953, ένα μέτρο λιτότητας που είχε επιβληθεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι κατά την εφαρμογή του δελτίου, η ημερήσια ζάχαρη περιοριζόταν σε λιγότερο από 40 γραμμάρια για όλους, ενώ δεν επιτρεπόταν πρόσθετη ζάχαρη για βρέφη κάτω των δύο ετών, περιορισμοί που αντιστοιχούν στις σύγχρονες διατροφικές συστάσεις.
Συνολικά, 40.063 συμμετέχοντες βίωσαν τον περιορισμό ζάχαρης, ενώ 23.370 όχι. Μια ομάδα ελέγχου ενηλίκων που δεν γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο αξιολογήθηκε επίσης για πιο αξιόπιστες συγκρίσεις.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι η μεγαλύτερη έκθεση σε περιορισμό ζάχαρης σχετίστηκε με προοδευτικά χαμηλότερους καρδιαγγειακούς κινδύνους στην ενήλικη ζωή, εν μέρει λόγω μειωμένου κινδύνου διαβήτη και υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Συγκεκριμένα, όσοι βίωσαν τον περιορισμό ζάχαρης τα πρώτα χρόνια της ζωής τους είχαν 20% μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, 25% μειωμένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής, 26% καρδιακής ανεπάρκειας, 24% κολπικής μαρμαρυγής, 31% εγκεφαλικού επεισοδίου και 27% καρδιαγγειακού θανάτου.
Η μεγαλύτερη προστασία παρατηρήθηκε σε όσους περιορίστηκαν στη ζάχαρη από τη μήτρα έως περίπου τα δύο έτη.
Οι συγγραφείς διευκρινίζουν ότι πρόκειται για μελέτη παρατήρησης, επομένως δεν μπορούν να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα αιτίας-αποτελέσματος, ενώ αναγνωρίζουν περιορισμούς όπως η έλλειψη λεπτομερών ατομικών διατροφικών δεδομένων.
Ωστόσο, τονίζουν ότι πρόκειται για μια μεγάλη και καλά σχεδιασμένη μελέτη που επέτρεψε τη διερεύνηση πιθανών μηχανισμών σύνδεσης του περιορισμού ζάχαρης με τα καρδιαγγειακά αποτελέσματα.