Φαρμακοβιομήχανοι: καταστροφικό το νέο μοντέλο.
Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό από ΣΦΕΕ, ΠΕΦ και Pharma Innovation Forum επιδιώκοντας να επισημάνουν οι φαρμακοβιομηχανίες τον κίνδυνο για τις οδυνηρές συνέπειες σε ασθενείς και εργαζομένους που θα φέρει το 2019.
Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος, η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας και Pharma Innovation Forum με επιστολή τους στον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς Οικονομικών, Υγείας και Εργασίας επισημαίνουν πως το ήδη δυσβάσταχτο clawback του 2018 βαίνει ανεξέλεγκτο ήδη από το πρώτο τετράμηνο του 2019. Η κατάσταση δυσχεραίνεται από τις επικείμενες αλλαγές στην αποζημίωση, την αυξανόμενη φαρμακευτική δαπάνη των ανασφάλιστων, αλλά και την αναδρομική επιβολή ανείσπρακτου rebate.
ΣΦΕΕ, ΠΕΦ και PIF απαριθμούν τα βασικότερα επιπρόσθετα «αγκάθια», που σε συνδυασμό με ήδη αυξημένα clawback και rebate φέρνουν σε απελπιστικό σημείο τις φαρμακευτικές εταιρείες. Ειδικότερα:
«Το υπουργείο Υγείας μετά την νομοθέτηση του νέου συστήματος τιμολόγησης προτίθεται να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ασφαλιστικής αποζημίωσης. Παρότι οι επιπτώσεις του νέου συστήματος στη δαπάνη δεν έχουν υπολογιστεί ακριβώς, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς η επιβάρυνση θα είναι σημαντική γύρω στα €100 εκατ. σε ετήσια βάση. Την ίδια στιγμή, οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις του α΄ τριμήνου 2019 υποδεικνύουν μια σημαντική αύξηση στο εξωνοσοκομειακό (+~15% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι) αλλά και στο νοσοκομειακό clawback σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2018. Πρόσφατα δε, στη Βουλή αναφέρθηκε δαπάνη φαρμάκου ανασφαλίστων €93 εκατ. για το α΄ τετράμηνο 2019. Αυτό σημαίνει περίπου €300 εκατ. φέτος (από €240 εκατ. το 2018). Εκτιμάται ότι οι επιβαρύνσεις στη φαρμακοβιομηχανία για το 2019 θα ξεπεράσουν τα €1,8 δις , ποσό απίστευτο, εκτός οικονομικής λογικής και πάνω από πέντε φορές υψηλότερο σε σχέση με τον αντίστοιχο μέσο όρο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Κανένα νέο φάρμακο δεν έχει εισαχθεί εδώ και ένα χρόνο στη χώρα μας ως απόρροια των καθυστερήσεων στις διαδικασίες HTA-διαπραγμάτευσης, των ανεξέλεγκτων επιβαρύνσεων, της έλλειψης προβλεψιμότητας και της αδυναμίας πλήρους εφαρμογής των ψηφισμένων μεταρρυθμίσεων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, οι Έλληνες ασθενείς να στερούνται πρόσβασης σε νέες καινοτόμες θεραπείες, σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας. Επιπρόσθετα, η καθυστέρηση της ένταξης των γενοσήμων σε καθεστώς αποζημίωσης έχει σαν αποτέλεσμα οι μεν ασθενείς να στερούνται τη πρόσβαση σε οικονομικότερες θεραπείες και το δε σύστημα να απεμπολεί τη δυνατότητα παραγωγής πολύτιμων εξοικονομήσεων.
- Τελευταία έκπληξη αποτελεί η απαίτηση της εξόφλησης εκκρεμών rebates για τα έτη 2006-2008, ύψους €200 εκατ. Τονίζουμε ότι στην πράξη δεν υπάρχει καμία εκκρεμότητα : τα ποσά επιστροφών υπέρ του ΟΠΑΔ και άλλων ταμείων για τα έτη 2006, 2007 και 2008 δεν οφείλονται, διότι ακυρώθηκαν με σειρά 24 αποφάσεων του ΣτΕ. Εν συνεχεία, ο νόμος καταργήθηκε, αντικαταστάθηκε με νέο το 2008, ο οποίος και πάλι καταργήθηκε οριστικά το 2011. Δεν είναι δυνατόν σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα, να ανακαλύπτονται δήθεν οφειλές των επιχειρήσεων και να επιβάλλονται αναδρομικά 13 χρόνια μετά. Έχει ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στα επιχειρηματικά χρονικά;
-
- μέσω του κουρέματος, στο πλαίσιο του PSI, των κρατικών ομολόγων με τα οποία πληρώθηκαν υποχρεωτικά οι εταιρείες για χρέη των νοσοκομείων από την προμήθεια φαρμάκων
- μέσω του τέλους εισόδου στην θετική λίστα 4% που εφαρμόστηκε από το 2011
- μέσω τεράστιων δυσβάστακτων μειώσεων τιμών κυρίως των παλαιότερων φαρμάκων μέσω των υπέρογκων rebate και clawback. Σημειώνεται ότι ο μέσος όρος των εν λόγω επιβαρύνσεων στην Ευρώπη δεν ξεπερνά το 8%, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στη χώρα μας το 2019 αναμένεται να ξεπεράσει το 35%
- Τι ζητάνε;
- «Ζητούμε τον καθορισμό ανώτατου ορίου στο clawback προκειμένου να διασφαλιστεί η ελάχιστη επιχειρηματική προβλεψιμότητα και φαρμακοβιομηχανία να επιβαρύνεται με ότι της αναλογεί. Ζητούμε όπως καθοριστεί το συντομότερο δυνατό μια συνάντηση σε ανώτατο επίπεδο, ώστε να συζητηθεί ένα ρεαλιστικό, κοινά αποδεκτό πλαίσιο εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής που εκτός από την Προστασία της Δημόσιας Υγείας και τη συγκράτηση της φαρμακευτικής δαπάνης, θα διασφαλίζει επιτέλους εύλογη προβλεψιμότητα στο χώρο του φαρμάκου αποτρέποντας την εξόντωση των εταιριών του Κλάδου».