Η θλίψη ως μέρος της γονεϊκότητας κατά την επιστροφή στα θρανία
Η θλίψη συχνά συνδέεται με δυσκολίες και προκλήσεις στην καθημερινή ζωή, ωστόσο οι ψυχοθεραπευτές και εκπαιδευτές γονέων υπογραμμίζουν ότι αποτελεί φυσικό κομμάτι της γονεϊκής εμπειρίας, ειδικά κατά την περίοδο της επιστροφής στο σχολείο.
Δεν πρέπει να θεωρείται πρόβλημα προς επίλυση· η αποδοχή της θλίψης ενισχύει τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία.
Το FoxNews προτείνει έναν οδηγό για γονείς, ώστε να αναγνωρίζουν, να αποδέχονται και να αξιοποιούν τη θλίψη τους.
-
Βήμα 1: Κατανοήστε την πηγή της θλίψης
Η θλίψη αποτελεί έμφυτη βιολογική αντίδραση στην απώλεια και μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε μεταβατική φάση: την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, το δημοτικό ή το λύκειο, όταν ένας έφηβος αποσύρεται στο δωμάτιό του, ή όταν το παιδί, πλέον ενήλικας, εγκαταλείπει το σπίτι.
Όταν η θλίψη καταπιέζεται στην παιδική ηλικία, μαθαίνουμε να την αντικαθιστούμε με άγχος, ενοχή ή ντροπή – «ανασταλτικά συναισθήματα» που εμποδίζουν την αναγνώριση της λύπης.
-
Βήμα 2: Τέσσερα βήματα για να επικυρώσετε και να απελευθερώσετε τη θλίψη
Αναλογιστείτε κάτι που σας προκαλεί λύπη – για παράδειγμα το τέλος του καλοκαιριού ή τη μειωμένη οικογενειακή επαφή – και ακολουθήστε τα εξής τέσσερα βήματα:
-
Κατονομάστε τη θλίψη σας
Η αναγνώριση του συναισθήματος – «λύπη» – βοηθά τον εγκέφαλο να λειτουργήσει καλύτερα και μειώνει τη συναισθηματική ένταση, ενώ μπορεί να μειώσει σωματικά συμπτώματα όπως πονοκεφάλους ή στομαχόπονους. -
Παρατηρήστε το σώμα σας
Η θλίψη συχνά εκδηλώνεται με πόνο στην καρδιά, αύξηση σωματικού βάρους ή ένταση στους μύες. -
Αναγνωρίστε τις παρορμήσεις της θλίψης
Η λύπη μπορεί να σας ωθήσει στο κλάμα ή την αναζήτηση παρηγοριάς. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Αν τα δάκρυά μου μπορούσαν να μιλήσουν, τι θα έλεγαν; Γονείς συχνά απαντούν: «Μου λείπει ο χρόνος που περνούσα με τα παιδιά μου» ή «Λυπάμαι που το παιδί μου δεν με χρειάζεται πλέον τόσο πολύ». Αυτές οι παρορμήσεις είναι φυσιολογικές και όχι σημάδι αδυναμίας. -
Διαχειριστείτε σωστά τη θλίψη σας
Όταν σας λείπει η επαφή με το παιδί που πλέον είναι στο πανεπιστήμιο ή όταν η εφηβεία μειώνει τις αγκαλιές, απευθυνθείτε στο σύντροφό σας ή σε έναν φίλο για παρηγοριά. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγετε να ενοχοποιείτε το παιδί με δηλώσεις όπως «Δεν θέλεις να περνάς άλλο χρόνο μαζί μου» ή «Μεγαλώνεις πολύ γρήγορα – αυτό με κάνει να νιώθω θλίψη».