Η διαλειμματική νηστεία μπορεί να επηρεάζει τη λειτουργία του θυρεοειδούς

Η διαλειμματική νηστεία φαίνεται πως επηρεάζει τα επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών, χωρίς ωστόσο η επιστημονική κοινότητα να έχει καταλήξει ακόμη σε ασφαλή συμπεράσματα για το αν είναι ωφέλιμη ή επιβαρυντική σε άτομα με υποθυρεοειδισμό.

Ο συγκεκριμένος τύπος δυσλειτουργίας εμφανίζεται όταν ο θυρεοειδής δεν παράγει επαρκείς ποσότητες ορμονών, με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται ο μεταβολισμός και να εκδηλώνονται συμπτώματα όπως κόπωση και αύξηση βάρους.

Στον τρόπο εφαρμογής της διαλειμματικής νηστείας, το άτομο τρώει μόνο σε συγκεκριμένο χρονικό «παράθυρο», αποφεύγοντας την κατανάλωση τροφής τις υπόλοιπες ώρες. Έρευνες έχουν δείξει ότι η πρακτική αυτή μπορεί να συμβάλει στη μείωση φλεγμονών και στην απώλεια λίπους, αν και δεν ενδείκνυται για όλους.

Τα μέχρι τώρα δεδομένα γύρω από τη σχέση της διαλειμματικής νηστείας με τον θυρεοειδή είναι αντικρουόμενα. Η υπόφυση ρυθμίζει την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών (T3 και T4) μέσω της TSH, με αυτές τις ορμόνες να παίζουν καθοριστικό ρόλο στον μεταβολισμό και σε πολλές λειτουργίες του οργανισμού.

Ο υποθυρεοειδισμός εκδηλώνεται όταν η παραγωγή των ορμονών μειώνεται, προκαλώντας συμπτώματα όπως κούραση, διαταραχές ύπνου, αύξηση βάρους και αδυναμία.

Μελέτη του 2020 έδειξε ότι η διαλειμματική νηστεία δεν επηρέασε τα επίπεδα TSH και T4 σε άτομα με ήπιο υποθυρεοειδισμό, ενώ ταυτόχρονα τα αποτελέσματα στην απώλεια βάρους ήταν παρόμοια με εκείνα από απλό θερμιδικό περιορισμό. Παράλληλα, στην ομάδα που ακολούθησε νηστεία διαπιστώθηκε χαμηλότερη αντίσταση στην ινσουλίνη.

Αντίθετα, έρευνα του 2019 κατέγραψε μείωση στα επίπεδα Τ3 χωρίς να παρατηρηθεί άμεση επίδραση στη συνολική λειτουργία του θυρεοειδούς σε υγιή άτομα. Σε άλλες μελέτες, η διαλειμματική νηστεία προκάλεσε μείωση της Τ3 έως και 55% μέσα σε μόλις 24 ώρες, με τα επίπεδα να παραμένουν χαμηλά για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα.

Παρότι κάποιες επιστημονικές ομάδες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η νηστεία δεν αλλάζει σημαντικά τα επίπεδα TSH, υπάρχουν δεδομένα – όπως σε μελέτη του 2018 μετά το Ραμαζάνι – που δείχνουν ότι άτομα με υποθυρεοειδισμό χρειάστηκαν υψηλότερες δόσεις φαρμάκων για να επανέλθουν οι ορμόνες τους στα φυσιολογικά όρια.

Συνολικά, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να αποσαφηνιστεί πώς ακριβώς η διαλειμματική νηστεία αλληλεπιδρά με τον θυρεοειδή και κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής ή αποτελεσματική στρατηγική για όσους έχουν υποθυρεοειδισμό.