Δεν μπορεί κανείς να αγοράσει την ευτυχία αλλά μπορεί να αγοράσει μια τούρτα…και είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα. Τουλάχιστον αυτό πιστεύει το μυαλό μας.
Στον πρόσθιο εγκέφαλο υπάρχει κάτι που ονομάζεται επικλινής πυρήνας. Είναι μέρος του ανταποδοτικού συστήματος του εγκεφάλου και παίζει σημαντικό ρόλο στα κίνητρα, την ικανοποίηση και την ενίσχυση. Διαθέτουμε αυτό το σύστημα γιατί είναι σημαντικό να νιώθουμε απόλαυση, όταν τρώμε ή όταν κάνουμε σεξ, από τη στιγμή που αυτά είναι απαραίτητα για την επιβίωση του είδους μας.
Ο εγκέφαλος όταν κάνουμε κάτι που μας ικανοποιεί, απελευθερώνει μια χημική ουσία κι ενεργοποιείται η ντοπαμίνη. Κοντά στον επικλινή πυρήνα, υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται κοιλιακό καλυπτρικό πεδίο, που εκλύει τη ντοπαμίνη σε αυτές τις καταστάσεις. Όταν η ντοπαμίνη μεταφέρεται από τις ίνες των νεύρων σε δέκτες σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου, τότε νιώθουμε ικανοποίηση. Η ανάμνηση ενός ευχάριστου γεγονότος αποθηκεύεται στον εγκεφαλικό ιστό ώστε να μην το ξεχάσουμε. Μπορεί κανείς να πει ότι ο εγκέφαλός μας δημιουργεί εξαρτήσεις για την επιβίωσή μας.
Όταν γεννιόμαστε το πρώτο πράγμα που γευόμαστε είναι το γλυκό μητρικό γάλα. Το να μας αρέσει το γλυκό φαγητό είναι θεμελιώδες για την ύπαρξή μας. Γι’αυτό νιώθουμε χαρά όταν τρώμε τούρτα ή άλλα γλυκά και δυσκολεύομαστε να σταματήσουμε. Το σώμα μας, μας έχει διδάξει να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα για τα οποία ανταμειβόμαστε. Συμβαίνει ακριβώς το ίδιο και με τα λίπη και το αλάτι.
Συνδέουμε ένα φαγητό με το αίσθημα ικανοποίησης που μας κάνει να θέλουμε κι άλλο. Ωστόσο πρέπει να ξέρουμε πότε να σταματήσουμε…
